یا قاىم آل محمد

اي كه مي پرسي نشان عشق چيست؟

عشق چيزي جز ظهور مهر نيست

عشق يعني مشكلي آسان كني

دردي ازدرماندهاي درمان كني

در ميان اين همه غوغا و شر

عشق يعني كاهش رنج بشر

عشق يعني گل به جاي خار باش

پل به جاي اين همه ديوار باش

عشق يعني تشنه اي خود نيز اگر

واگذاري آب را،بر تشنه تر

عشق يعني دشت گل كاري شده

در كويري چشمه اي جاري شده

عشق يعني ترش را شيرين كني

عشق يعني نيش را نوشين كني

هر كجا عشق آيد وساكن شود

هرچه ناممكن بود، ممكن شود…

گل نرگس چه شود بوسه به پايت بزنم
تا به كي خسته دل، از دور صدايت بزنم
همه گويند :به اميد ظهورش صلوات
كاش اين جمعه بگويند:به تبريك حضورش صلوات
        “لوليك الفرج اللهم عجل”

سر كلاس استاد از دانشجويان پرسيد:
اين روزها شهداي زيادي رو پيدا مي كنن و ميارن ايران…
به نظرتون كار خوبيه؟
كيا موافقن؟؟؟كيا مخالفن؟
اكثر دانشجويان مخالف بودن!!!بعضي ها مي گفتند :كار ناپسنديه..نبايد بيارن
بعضي ها مي گفتند :آدم ياد بدبختياش ميفته!!!تا اينكه استاد درس رو شروع كرد ولي خبري از برگه هاي امتحان جلسه ي قبل نبود!
همه سراغ برگه هارو مي گرفتند،ولي استاد جواب نميداد
يكي از دانشجويان با عصبانيت گفت:استاد برگه هامون رو چيكار كردي؟؟؟شما مسؤل برگه هاي ما بودي!!!
استاد روي تخته كلاس نوشت:من مسول برگه هاي شما هستم…
استاد گفت:من برگه هاتون رو گم كردم و نميدونم كجا گذاشتم
همه ي دانشجويان شاكي شدند
استاد گفت:چرا برگه هاتون رو ميخواين؟گفتند:چون واسشون زحمت كشيديم،درس خونديم،هزينه داديم،زمان صرف كرديم…
هرچي كه دانشجويان مي گفتند استاد روي تخته مي نوشت…
استاد گفت برگه هاي شما رو توي كلاس بغلي گم كردم هر كي ميتونه بره پيداشون كنه
يكي از دانشجويان رفت و بعد از چند دقيقه با برگه ها برگشت..استاد برگه ها را گرفت و تكه تكه كرد.
صداي دانشجويان بلند شد.
استاد گفت:الان ديگه برگه هاتون رو نمي خواين!چون تيكه تيكه شدن!
دانشجويان گفتند:استاد برگه ها رو مي چسبونيم.برگه ها رو به دانشجويان داد و گفت:شما از يك برگه كاغذ نتونستيد بگذريد و چقدر تلاش كرديدتا پيداشون كرديد
پس چطور توقع داريد مادري كه بچه اش رو با دستاي خودش بزرگ كرد و فرستاد جنگ؛الان منتظره همين چهارتا استخونش نباشه!!بچه اش رو ميخواد،حتي اگر خاكستر شده باشه.چند دقيقه همه جا سكوت حاكم شد!
و همه از حرفي كه زده بودن پشيمون شدن!
تنها كسي كه موافق بود فرزند شهيدي بود كه سالها منتظر باباش بود.
شهدا را ياد كنيم با عمل به وصيت هاشون…

داني كه چرا چوب شود قسمت آتش؟
بي حرمتيش بر لب و دندان حسين است
داني كه چرا آب فرات است گل آلود
شرمندگي اش از لب عطشان حسين است
داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش
زيرا كه خدا نيز عزادار حسين است…

كربلا نشان داد كه با شكيب در عطشي كوتاه
مي توان هميشه ي تاريخ را سيراب كرد…